poezja

Ulotność trwałości

Trwam….
Kroplą rosy
na twoim kapeluszu
spływam…
cienkim strumieniem
gdy pobudzasz me zmysły
gotuję się…
w pożądaniu
dotykając twej skóry
paruję…
ulatniam się…
…znikam

* * *

Granice niepokoju

Brzęk tłuczonego szkła
Znów szklanka całuje podłogę
Plama z kawy
Zepsuty zegar odmierza minuty
Kolejny dzień bez budzika
Zapach przypalonych uczuć
Smak przesolonych myśli
Nic nie wychodzi
Tylko jedno
Tak zwyczajnie
Każdego dnia
Przekraczam granice niepokoju
Bez paszportu

* * *

Na krawędzi

Tępym ołówkiem szkicuję portrety
Na każdym z nich rozlewam atrament
Jako wspomnienie, jako testament
Zmarłej przed laty kobiety

Świeczki płoną słabym płomieniem
Stojąc rzędem na krawędzi duszy
W tej martwej pustce i ciągłej głuszy
Już tylko wiatr jest westchnieniem

Zamykam oczy zmęczone zmrokiem
Staram się pojąć ten dziwny dzień
Odchodzę trochę niepewnym krokiem

Za mną podąża mój blady cień
Ostatni raz rzucam okiem
Na spustoszałą, ciemną sień

* * *

Koniec lata

ramiona wspomnień sięgają daleko
jakby nie miały końca
zmęczone dłonie próbują schwytać
szkice dawnych chwil

oczy błagają skrycie
o jeszcze jeden promień słońca
próbując na siłę wskrzesić
żar minionych dni

z lustra spogląda zmarszczka
nieśmiało , z wielkim żalem
kryjąc swe jestestwo
pod zasłoną rzęs

tylko patrzeć jak włosy
okryją się szalem
zwiędła dłoń obetrze
zagubioną łzę

* * *

Anioły zeszły na ziemię

Zstąpiły na Ziemię
Skrzydłami wzburzyły ocean
Anioły…

Kroczyły dumnie
Wzrokiem szukając wybrańca
Anioły…

Mówiły szeptem
W rękach trzymały sztylety
Anioły…

…śmierci

* * *

Boję się ciemności
która widzę zamykając oczy
Boję się światła
które mnie oślepia
Szukam świata na granicy
na granicy świateł i cieni
Szukam miłości prawdziwej
która ukaże mi
wszelkie radości życia
Miłości która ukaże mi
piękną stronę śmierci

Najbardziej podobał mi się wiersz "koniec lata". Jest w nim lęk przed przemijaniem, ale zarazem pewna rezygnacja i przekonanie, że nic nas już nie czeka za zakrętem zmarszczki Sad

Zresztą wszystkie wiersze podszyte są taką mgłą smutku. Są piękne, bardzo przejmujące. Chętnie bym przeczytała coś weselszego :bom sunny

Naprzykład o dzieciach, przecież są radością Twojego życia drunken

Najbardziej przemawia do mnie wiersz "Granice niepokoju", dużo ciekawych metafor i interesujące puenta.

Zaciekawił mnie również wiersz " Na krawędzi", choć trochę odrobinę irytują mnie niektóre rymy (cień-sień...) ale budujesz w nim niezły klimat, taki z lekką dozą niepokoju.

Moją uwagę zwrócił również "Koniec lata" - bardzo ładnie prezentuje się jako całość, w kilku zaledwie wersach poruszyłaś bardzo trudną tematykę i wyszło Ci to całkiem nieźle Wink

Te trzy powyższe moim zdaniem są najlepsze i takich chciałbym czytać jak najwięcej Wink

Pozostałe są bardzo subtelne, ale wydaje mi się, że dużo mniej wnoszą do Twojej twórczości.

Tyle ode mnie Smile

Pozdrawiam!

Bardzo proszę o jakiś jeszcze skrawek poezji?... Smile

Zdecydowanie Granice niepokoju
Odnajduję się w tym bez przewodnika i mapy.

też poproszę jeszcze Smile

A Granice niepokoju jest świetny, czytam, czytam i nadal się zachwycam Wink

W zasadzie nie umiem pisać pochlebnych opinii, więc krótko:

Bardzo lubię czytać to, co piszesz, jest w twoich tekstach coś, co do mnie bardzo przemawia.

Przeglądałam swoje wiersze i znalazłam ten. Czy ktoś go pamięta Very Happy

wIoSna

Słońce ze snu się zerwało
Oczy swe przetarło mgliste
Bo na IoS dziś ujrzało
Rzeczy niezbyt oczywiste

Na kamieniu jakaś postać
Bardzo mocno rozmarzona
Polskim Wieszczem pragnie zostać?
Nie…to jest rozzamyślona

Gdzieś na samym czubku drzewa
Kontur widać czyjś rozmyty
Flaga w ręku mu powiewa
To nasz Piotr zdobywa szczyty

A po drzewie ciągle gania
Raz do dołu raz na górę
Nie, to nie jest żadna łania
Ruda bawi się w wiewiórę

Martijn stoi nieco z boku
Minę bardzo dumną zrobił
Bo dziś w całym tym natłoku
Właśnie on Marzannę dobił

Abi wciąż rozpromieniona
W baziach cała pstryka fotki
Z tej ekipy tylko ona
Aż tak bardzo kocha kotki

Gish uważnie obserwował
Co się dzieje z naszym światem
W końcu uśmiech podarował
Myśląc co to będzie latem

Niecodzienne to zdarzenie
Co ma miejsce w IoSu świecie
Jednak ma wytłumaczenie
W końcu mamy kwiecień -plecień

Chyle czoła przed wszystkimi
Jeśli ktoś jest urażony
Że się w wierszu tym znajduje
Lub nie został umieszczony

Może założymy temat Kronika Strychu albo coś w tym rodzaju i umieścimy tam nasze wiersze dotyczące osób lub wydarzeń na Strychu. Wiersz pamiętam i podziwiam choć nie zaprzeczę, że trochę mi było przykro - z braku mojej osoby w nim Crying or Very sad