Wiersz konkursowy

Proszę bardzo

Jesienne Wesele


Przez szerokość okna, przez wysokość drzwi
mgielnym szelestem przefrunął nad biurkiem
otarł czerwonym brzuszkiem półsenną herbatę
i przykrył słoik dżemu złocistym kapturkiem

Delikatnie gościa skubnęłam za fraczek
tak bez zaproszenia na moje śniadanie?
mrugnął zieloną kropką, zabłysnął żyłkami
i wietrznie wyszeptał mi swoje przesłanie

Jesteś zaproszona na porębę leśną
uczta się odbędzie, jesienne wesele
młode brzózki wyjdą za chwackie dębczaki
będą się zabawiać sarny i daniele

Wiatr północno-zachodni i stare sośniaki
będą przygrywały świstem i skrzypieniem
na liliowych wrzosach do stołu podano
żurawinę czerwoną, grzybów zatrzęsienie

Całą noc będziemy hulać, wyśpiewywać
gubić złote liście, potrząsać igłami
babie lato nad ranem do snu ukołysze
no co gospodyni, idziesz razem z nami?

Bardzo zgrabny. Rytmiczny. Treść zaś niesie zdecydowany optymizm i jakąś taką dziecinną fascynację światem. Można go czytać i czytać...

Myślę, że dopóki jest w nas dziecinny zachwyt nad cudami przyrody i pogodne podejście do codzienności, to wolniej się starzejemy i łatwiej jest światu wytrzymać z nami

Mnie również ten wiersz bardzo się podoba .
Zgadzam się z Medartem. Śpiewny jest .